Τελικά φαίνεται πως ο ΠΑΟΚ, έχει αρχίσει να γίνεται μεγάλη ομάδα στην Ευρώπη. Δεν είναι ότι οι αντίπαλοί του, μετά κόπων και βασάνων παίρνουν καμιά νίκη που και που, αλλά το ότι μπαίνει σε κάθε ματς, χωρίς φόβο, με σκοπό το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Τι και αν στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν», είχε να αντιμετωπίσει την Τότεναμ, που βρισκόταν σε εντυπωσιακή κατάσταση, τι και αν έπαιζε χωρίς τον καλύτερό του παίκτη, μιας και ο Βιεϊρίνια, είχε μείνει στη Θεσσαλονίκη, τα παιδιά του Λάζλο Μπόλονι, απέδειξαν τι σημαίνει να είσαι ΠΑΟΚ.
Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και με τον Γεωργιάδη να «ντύνεται», Βιεϊρίνια, με μια υπέροχη ενέργεια, «σέρβιρε» στον Σαλπιγγίδη και αυτός με κεφαλιά, νίκησε τον Γκόμεζ, για το 0-1.
Πριν καν καταλάβουν οι Άγγλοι τι είχε συμβεί, ο Γκαρσία με μαγική πάσα, είδε τον Γεωργιάδη, αυτός με την μια σέντραρε και ο «Κλάους» Αθανασιάδης, με προβολή, έβαλε «φωτιά» στο γήπεδο.
Ο «δικέφαλος» έκανε το τέλειο παιχνίδι και αν δεν αναλάμβανε δράση ο χασάπης (το επάγγελμά του), Ολλανδός ρέφερι, «βλέποντας» χέρι στην απομάκρυνση του Σταφυλίδη στη γραμμή. Ο νεαρός αμυντικός είδε και την κόκκινη κάρτα, παίρνοντας την άγουσα για τα αποδυτήρια.
Ο Μόντριτς μείωσε σε 1-2 και φυσικά στο γήπεδο επικράτησε πανικός.
Στην επανάληψη, λες και η περιοχή του Χαλκιά, από αυτή του Γκόμεζ, ήταν χιλιόμετρα μακριά και κατηφορική, καθώς δεν έφευγε η μπάλα με τίποτα.
Τα λεπτά δεν περνούσαν και η Τότεναμ άρχισε να γίνεται όλο και πιο επιθετική.
Κλασσικές φάσεις δεν έβγαλε, εκτός από αυτή που ο Κοντρέρας με ηρωικές προσπάθειες, έδιωξε την μπάλα πάνω στη γραμμή, πριν δεχθεί τις τάπες του Ντεφόε πάνω του και αποχωρήσει τραυματίας.
Ο διαιτητής, αν και χρειάστηκε να περάσουν κάμποσα δευτερόλεπτα, να πάρει χαμπάρι τον βοηθό (του βοηθού) σχεδόν να ωρύεται, ότι υπάρχει φάουλ και να ακυρώνει μετά χιλίων βασάνων το γκολ του Ντεφόε, ο οποίος είχε καταλάβει τι είχε κάνει και κοιτούσε δεξιά – αριστερά, μήπως και την γλιτώσει.
Η ψυχή «λεόντων» που έβγαλαν στο γήπεδο όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ, ήταν αυτή που έφερε τελικά και τη νίκη. Από ποιον να ξεκινήσει κανείς;
Από τον Σαλπιγγίδη, που φέτος έχει ακούσει τα «εξ αμάξης» από τους φιλάθλους της ομάδας του, οι οποίοι από χθες τον αποθεώνουν και πάλι;
Από τον Γεωργιάδη, που μπήκε μέσα, γνωρίζοντας ότι αντικαθιστούσε τον Βιεϊρίνια και όχι μόνο δεν φοβήθηκε, αλλά «σέρβιρε» και δύο γκολ;
Από τον συγκλονιστικό Γκαρσία, που για άλλη μια φορά «κατάπιε» τους πάντες στο χώρο του κέντρου και έδειξε πόσο μεγάλος παίκτης είναι, όταν ασχολείται μόνο με το τι γίνεται στο ματς;
Από τον Λαζάρ, που στην επανάληψη έτρεχε, έτρεχε και ουδείς παίκτης της Τότεναμ, δεν μπορούσε να τον κόψει;
Από τον Φωτάκη, που ακόμα και αριστερό μπακ, αγωνίστηκε για κάποια λεπτά, μεχρί να επιστρέψει και πάλι στο κέντρο για να κρατήσει λίγο μπάλα;
Από τον Μαλεζά, που εξελίσσεται, σε πολύ σπουδαίο αμυντικό, κόβοντας κάθε φάση, με χαρακτηριστική ψυχραιμία;
Από τον Αθανασιάδη, που φαίνεται ότι το παιδί είναι μεγάλος σκόρερ και όταν χρειάζεται ακόμα και άμυνα παίζει, για να βοηθήσει;
Από τον Σταφυλίδη, που μπορεί να αποβλήθηκε, εντελώς άδικα, έδειξε όμως ότι παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει τσαγανό και φυσικά πολύ μέλλον.
Ακόμα και ο Τσιρίλο που έπαιξε λίγο, ήταν ο γνωστός Ιταλός, που δεν καταλαβαίνει από έδρες.
Υπήρχε και η παραφωνία που λέγεται Κώστας Χαλκιάς, ο οποίος σχεδόν σε κάθε φάση, λες και η μπάλα ήταν «βόμβα», δεν προσπαθούσε καν να την μπλοκάρει. Και να πει κανείς, ότι δεν διαθέτει την πείρα, το ύψος;
Αυτό πάντως που πρέπει να παραδεχθούμε, πως ο τρόπος που πήρε ο ΠΑΟΚ τη νίκη, αδικούμενος κατάφορα από τον διαιτητή, έκανε ακόμα και Ολυμπιακούς και Παναθηναϊκούς να πανηγυρίσουν αυτή την επιτυχία.
Είναι μια αρχή, αν και καλό είναι να καταλάβουμε, πως στην Ευρώπη παίζει η Ελλάδα και όχι οι «πράσινοι», οι «κόκκινοι», οι «κίτρινοι» κλπ.
0 σχόλια